Ouderling Willem Houmes gaf de kerkenraad van Aagtekerke in 1914 te kennen dat hij op zijn eigen dorp een gemeente wilde stichten. Hij citeerde daarbij uit 2 Samuël 24:18: ‘Ga op, richt den HEERE een altaar op, op den dorsvloer van Arauna, den Jebusiet’. Met die woorden had de Heere hem ingewonnen om zijn eigen dorsvloer af te staan, maar zijn geduld werd wel op de proef gesteld.
Het waren roerige tijden: de Eerste Wereldoorlog was uitgebroken en hoewel ons land neutraal bleef, werd de oorlogsdreiging door iedereen gevoeld. De monding van de Westerschelde moest bewaakt worden, daarom streken er in Westkapelle honderden soldaten neer. Omdat zij hun post niet mochten verlaten, hield oefenaar A. Verhagen uit Meliskerke om de veertien dagen een toepspraak voor de militairen. Deze godsdienstoefeningen vonden plaats in de pas opgerichte School met de Bijbel. Er kwamen ook veel dorpelingen op af, ze stonden soms stilletjes te luisteren onder de openslaande ramen.
Toen het schoolbestuur de samenwerking beëindigde, zat ouderling Houmes niet bij de pakken neer. Hoewel de kerkenraad van Aagtekerke hem nog geen toestemming gaf om een eigen gemeente op te richten, mocht hij vanaf dat moment wel weekdiensten in zijn schuur beleggen. In de jaren die volgden, was de dorsvloer van broeder Houmes vaak goed gevuld. Steeds meer Westkappelse gezinnen sloten zich aan bij de Gereformeerde Gemeente van Aagtekerke. Wegens ruimtegebrek besloot de kerkenraad uiteindelijk toch toestemming te geven voor een zelfstandige gemeente in Westkapelle.
Twee bedstedes
De schuur van Willem Houmes werd als kerkgebouw gebruikt, een aangrenzende kamer deed dienst als consistorie. De wand tussen de consistoriekamer en de schuur bestond uit twee bedstedes met in het midden een provisiekast. In deze ‘spinde’ was een deur gemaakt die rechtstreeks uitkwam op de preekstoel. Voor de kerkbanken werden houten palen en planken gebruikt, maar daar klaagde niemand over. De mensen waren al lang blij dat ze ’s zondags niet meer naar Aagtekerke hoefden te lopen.
Op 15 december 1921 heeft ds. R. Kok uit Aagtekerke de Gereformeerde Gemeente van Westkapelle geïnstitueerd. Tijdens deze dienst werd Willem Houmes opnieuw tot ouderling bevestigd, samen met de jongere Hendrik Cijsouw. Laatstgenoemde heeft veel betekend voor de prille gemeente. Onder zijn leiding verrees er in 1926 een nieuwe kerk aan de Noordstraat. Deze kerk, die met zoveel liefde en ijver tot stand was gekomen, werd achttien jaar later verwoest door oorlogsgeweld. De Tweede Wereldoorlog trok diepe sporen in Westkapelle. Bij de bombardementen van oktober 1944 kwamen veel burgers om het leven.
Hoewel hun eigen huizen in puin lagen, schraapten de leden van de Gereformeerde Gemeente toch alles bij elkaar om hun kerk te herbouwen, daarbij geholpen door de Synodale Commissie ‘Verwoeste Kerken’. In 1949 werd aan de Rookstraat een nieuwe kerk in gebruik genomen. In dit kerkje, op een steenworp afstand van de zeedijk, mag het Woord nog steeds elke zondag klinken.
Eigen predikant
Bijna honderd jaar was de gemeente vacant, maar in 2017 mocht kandidaat J. de Kok het beroep naar Westkapelle aannemen. Laat kleine gemeenten niet te vlug denken dat een eigen predikant voor hen niet betaalbaar is. Dat dachten de mensen in Westkapelle ook, maar de Heere doet geen half werk. Hij stuurde niet alleen Zijn knecht, maar neigde ook de harten zodat de financiën er kwamen.
Het hebben van een eigen herder en leraar is een grote zegen, maar ook een grote verantwoordelijkheid. Wat zullen wij de Heere vergelden voor al Zijn weldaden aan ons bewezen?
A.C. Peene-Janse, Westkapelle
Bron: De Saambinder, 16 december 2021