In memoriam: Maarten Huijser

In het gezin van onze geliefde vrienden ds. en mevrouw Huijser- van Gelder is intense rouw gekomen. Zondag 8 maart is hun zorgenjongen Maarten van hen losgescheurd. Een kind door de dood verliezen, is een zaak die de Alwetende alleen maar peilt. Een blijvende wond, waarbij geen goedkope mensenwoorden passen. Mijn broeder schreef mezelf: ‘Het gevreesde is werkelijkheid geworden. We zijn zo ontzettend verslagen, het doet zo onnoemelijk veel pijn. Alsof er een stuk uit je hart gerukt wordt. Hij stierf in onze armen’.

Namens het geheel der gemeenten willen we echter wel meeleven en hen samen met hun drie andere kinderen van ganser harte de vertroostingen des HEEREN toewensen. In onze condoleantie betrekken we ook de wederzijde grootouders, waaronder ds. en mevrouw van Gelder in Geldermalsen.

Omdat we eigenlijk niet goed weten wat we moeten schrijven, laten we de vader van Maarten zelf aan het woord in de laatste kerkbode van Sliedrecht, toen de zorgen over hun jongen met een zeldzaam syndroom zich gingen toespitsen: "Je voelt je lam geslagen en verstomd. Nu zijn we in een fase gekomen, waarin de ene strohalm na de andere ons uit handen getrokken wordt. Je komt dan soms voor diepten te staan, waarin je dreigt om te komen". En toch hebben we in deze weg mogen ervaren wat Matthew Henry schrijft: "het is Gods gewone wijze om te werken als wij op het dode punt gekomen zijn". Nee, dan gaat het wellicht niet zoals wij graag zouden wensen, maar dan maakt de Heere het goed met Zichzelf. Dan mag je ervaren: "Maar de Rechterhand des Allerhoogste verandert".

Dit heilzame 'maar' zij hun troost. Troost uit Gods Rechterhand in Christus Jezus. Daarom, in al de wisselingen van het gevoelen van de diepbedroefde ouders en hun drie andere kinderen moge op deze wijze héél Psalm 77 hun deel zijn. Alle 21 verzen, dag aan dag, in de leegte en het gemis. Gods weg is weliswaar in de zee, Zijn pad door diepe wateren.., maar toch: Hij leidt en troost! Onnodig om te vragen om mee te zuchten in dit pastorieverdriet.

In verbondenheid en in hartelijk meeleven, op weg naar het graf, en zeker ook daarna.

Ds. G.J. van Aalst

Bron: De Saambinder (week 11)

Terug naar overzicht nieuws